Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ



Ο Επίκουρος (341-270) ήταν Αθηναίος. Γεννήθηκε βέβαια στη Σάμο από Αθηναίους γονείς, που μεταφέρθηκαν εκεί από το 352 σαν άποικοι κληρούχοι των Αθηνών. Λέγεται ότι ήρθε σε επαφή με τη φιλοσοφία, από τα δεκατέσσερά του χρόνια, εξ’ αιτίας των δασκάλων του που αδυνατούσαν να του εξηγήσουν το νόημα του Χάους στην «Θεογονία» του Ησίοδου. Στην Αθήνα ήρθε στα δεκαοχτώ του, όπου υπηρέτησε για δυο χρόνια την «εφηβεία» του (στρατιωτική θητεία). Για τα επόμενα δέκα και πλέον χρόνια επιστρέφει στους γονείς του στην Κολοφώνα όπου εγκαταστάθηκαν μετά τη φυγή τους από τη Σάμο. Εκεί παραδίδει μαθήματα σαν δάσκαλος. Είναι η περίοδος όπου εμπλουτίζει και διαμορφώνει το φιλοσοφικό του σύστημα.
Στην Μυτιλήνη γνώρισε τον Έρμαρχο και στην Λάμψακο το Μητρόδωρο που θα γίνουν μαθητές του και αχώριστοι φίλοι. Μαζί με αυτούς και πολλούς άλλους μαθητές του θα έρθει στην Αθήνα το 306 και θα αγοράσει ένα κτήμα με κήπο, όπου θα ιδρύσει και την ομώνυμη σχολή του.
Ο Κήπος του Επίκουρου ήταν μια κοινότητα Φίλων και συμφιλοσοφούντων, με την ολοκληρωμένη έννοια της λέξης, όπου τα κοινά δεν είχαν τη θρησκευτική αυστηρότητα των μελών της Πυθαγόρειας κοινότητας. Ήταν μια κοινότητα ανθρώπων που φιλοσοφούσαν «διάγοντας βίον λιτόν» στηριγμένο στη φιλία και την ισότητα. Μέλη του Κήπου ήταν άνδρες και γυναίκες, ελεύθεροι και «δούλοι» χωρίς καμιά διάκριση. Αρκούνταν ακόμα και σε ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό και η ζωή τους έπλεε σε πελάγη ευδαιμονίας. Και όμως ένας τέτοιος χαρισματικός άνθρωπος που αγαπήθηκε σαν θεός σχεδόν από τους μαθητές του, κατηγορήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε όσο κανένας άλλος φιλόσοφος, από τους αντιπάλους του. Ο άψογος τρόπος ζωής του και η διδασκαλία της φιλοσοφίας του μας επιβάλλουν αν όχι να του αφοσιωθούμε, τουλάχιστον να τον κατανοήσουμε, στήνοντάς τον στο βάθρο που πραγματικά του αξίζει.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ο Επίκουρος υπήρξε μαθητής του Ναυσιφάνη. Ο ίδιος όμως αρνείται ότι υπήρξε μαθητής κάποιου, υποστηρίζοντας ότι ήταν αυτοδίδακτος. Σύμφωνα με το Διογένη Λαέρτιο μελέτησε από μόνος του τα συγγράμματα του Δημόκριτου, του Αναξαγόρα και του Αρχέλαου (Ι΄ 3 και 12). Ο υλιστικός του προσανατολισμός οφείλεται σαφώς στους φιλόσοφους αυτούς που ασπάστηκε την ιδεολογία τους και τους συμπλήρωσε, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον και πάλι για την υλιστική φιλοσοφία.
Ο Επίκουρος έγραψε περισσότερους από 300 τόμους (κυλίνδρους) αλλά ελάχιστα έργα έφτασαν μέχρι τα χέρια μας. Κυρίως διασώθηκαν από το Διογένη το Λαέρτιο τρεις επιστολές του Επίκουρου και 40 σημειώσεις όπου συνοψίζονται οι «Κύριες Δόξες» του. Επίσης διασώθηκαν 81 αποφθέγματα (Επικούρου Προσφώνηση) και λίγα αποσπάσματα από το έργο του «Περί φύσεως».
Χώριζε τη φιλοσοφία σε τρία μέρη α) Κανονική ή περί κριτηρίου (θεωρία της γνώσης). β) Φυσική (υλιστική φιλοσοφία). γ) Ηθική (τρόπος ζωής). Την κανονική ή λογική φιλοσοφία συνήθως την δίδασκε μαζί με τη φυσική που την θεωρούσε επιστήμη της γνώσης.
Ο λόγος του Επίκουρου ήταν επιστημονικός, αποφεύγοντας τις λογοτεχνικές και ποιητικές εκφράσεις, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στη νοηματική σαφήνεια των λέξεων. Οι έννοιες αυτές, που αντιστοιχούν επακριβώς στα πράγματα γιατί αναγνωρίζονται από τις αισθήσεις, τις ονόμαζε προλήψεις και αποτελούν βασικό στοιχείο της επικούρειας γνωσιολογίας. Η γνώμη μας για τους θεούς λόγου χάρη δεν είναι πρόληψη αλλά ψευδής υπόληψη (ανεξακρίβωτη δοξασία). Είναι βεβιασμένη κρίση γιατί δεν υπάρχει φυσικό αίτιο και δε στηρίζεται πουθενά.
Κριτήρια της αλήθειας λοιπόν ο Επίκουρος θεωρούσε τα αισθήματα, τις έννοιες (προλήψεις) και τα συναισθήματα. Ο κόσμος δεν είναι δυνατόν να γνωσθεί με άλλον τρόπο. Αν κάνουμε λάθος το μόνο που φταίει είναι ο λαθεμένος συλλογισμός μας, ξεχωρίζοντας έτσι την υποκειμενική μας εντύπωση από την αντικειμενική αλήθεια του κόσμου. «Οι αισθήσεις ποτέ δε μας γελούν», έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος. Θεμελιώνοντας την υλιστική του γνωσιολογία, ο Επίκουρος, έδινε την απάντησή του όχι μόνο στην υποκειμενική αισθησιοκρατία των Στωικών, αλλά και στη μη αναγνώριση της εγκυρότητας των αισθήσεων των Πυρρωνιστών.
Όπως και ο Δημόκριτος, δεχόταν ότι ο κόσμος αποτελείται από πολύ μικρές άτομες φύσεις, τα άτομα, που συνεχώς κινούνται και δε χάνονται ποτέ (είναι άφθαρτα) και έχουν διαφορετικό μέγεθος, βάρος και σχήμα.
Δεχόταν το κενό (αναφή φύση) γιατί χωρίς αυτό δε θα μπορούσε να υπάρχει κίνηση. Όπως και ότι δεν υπάρχει τίποτα έξω από το σύμπαν, ούτε γεννιέται κάτι από το τίποτα.
Η περιστροφική κίνηση των άστρων είναι νομοτέλεια (φυσική αναγκαιότητα) που προέκυψε από τη διαμόρφωση κατά τη γέννηση του κόσμου! (Προς Ηρόδοτο Διογένης Λαέρτιος Ι΄ 77). Για τη μελέτη της φύσης, ο Επίκουρος ήταν κατηγορηματικός. Δε δεχόταν αντιεπιστημονικές υποθέσεις που δε στηρίζονταν πουθενά. Όλα τα φυσικά φαινόμενα στηρίζονται σε φυσικά αίτια, αν δεν τα αναγνωρίσουμε έτσι κινούμαστε μέσα στο ψεύδος και στην πλάνη. Αυτός ήταν και ο λόγος που ασχολήθηκε με τα μετέωρα προκειμένου να καταδείξει τις αιτίες των ουρανίων φαινομένων.
Δεν ήταν όμως ο μόνος.
Ένας άλλος λόγος ήταν, να απομυθοποιήσει αυτά τα φαινόμενα από τη θεοποίηση που υπέστησαν, ώστε ο άνθρωπος να απαλλαγεί από τις δεισιδαιμονίες και το φόβο που τα προκαλεί (άγνοια και αμάθεια) που τον κρατά δέσμιο σε όλη του τη ζωή. Όταν κατανοήσει ότι το κάθε φαινόμενο οφείλεται σε κάποια φυσικά αίτια αποδεσμεύεται από τους φόβους του και διασφαλίζει την ιδανική κατάσταση της ζωής, την ψυχική γαλήνη (αταραξία). Κατανοώντας τη φύση, ο άνθρωπος ολοκληρώνεται, διαλύει το μύθο και λυτρώνεται από την άγνοια και την αμάθεια. Κατανοώντας τη φύση λοιπόν καταχτούμε τη θέση που μας αρμόζει μέσα στη φύση, γινόμαστε ηθικότεροι. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Επίκουρου, η τέχνη του ζην, γιατί και η ζωή είναι τέχνη! Ένα δίστιχο του Μένανδρου γλαφυρά και εύθυμα τον βάζει πλάι στο Θεμιστοκλή, χάριν της συνωνυμίας των πατέρων τους «από Νεοκλήδες γεννημένοι και οι δυο, ο ένας μας έσωσε από τη σκλαβιά, ο άλλος από τη χαζομάρα».
Ο Επίκουρος θεωρούσε την Ηδονή σαν αρχή και σκοπό της ευδαιμονίας. Την θεωρούσε σαν πρωταρχικό και συγγενικό αγαθό με τη φύση μας, γιατί μας απαλλάσσει από τον πόνο, την αγωνία, τις λύπες και τους φόβους. Θέτοντας όμως την ηδονή σαν σκοπό της ζωής, δεν εννοούσε τις ηδονές των ασώτων και τις άλλες επίφοβες και παράλογες απολαύσεις, που συνήθιζε ο άνθρωπος με τα μεθύσια και τα ξεφαντώματα, αφού και αυτά δημιουργούν ταραχή στην ψυχή του. Κυρίως εννοούσε την αποφυγή του πόνου, συνέπεια της νηφάλιας λογικής, διώχνοντας κάθε φόβο και διαλύοντας φαντασιώσεις που του φέρνουν ταραχή και τον απομακρύνουν από την ευδαιμονία της ζωής. Όταν ο άνθρωπος απαλλάσσεται από αυτά τα δεινά τότε είναι πραγματικά ευτυχισμένος.
Τόνιζε δε ότι πραγματικός πλούτος είναι να αρκούμαστε στα λίγα, γιατί αυτά ποτέ δε λείπουν από κανέναν. Πηγή δυστυχίας είναι οι παράλογες επιθυμίες. Τις επιθυμίες όμως ο Επίκουρος τις ταξινομούσε έτσι:
α) Φυσικές και αναγκαίες είναι εκείνες που διώχνουν τον πόνο όπως το νερό διώχνει τη δίψα.
β) Φυσικές και μη αναγκαίες είναι εκείνες που διαφοροποιούν την ηδονή χωρίς να διώχνουν τον πόνο, όπως είναι ένα καλό φαγητό, και
γ) Μη φυσικές και μη αναγκαίες είναι αυτές που δεν τις έχουμε καθόλου ανάγκη, όπως είναι η δόξα, οι τιμές με στεφάνια και αγάλματα.
Κατανοώντας τις επιθυμίες αυτές, κάνοντάς τες τρόπο ζωής, ο Επίκουρος, ευγνωμονούσε τη φύση, που τα αναγκαία τα έκανε ευκολοαπόκτητα και τα μη αναγκαία δυσκολοαπόκτητα.
Ο Επίκουρος προέτρεπε τους μαθητές του να φιλοσοφούν, είτε είναι νέοι είτε γέροι, αφού την ευδαιμονία όλοι την αναζητούν. Στις ανθρώπινες πράξεις, έλεγε, καλύτερα να πάει στραβά κάτι το οποίο βασίστηκε σε σωστή κρίση, παρά να πετύχει ένας σκοπός που δεν τέθηκε με σωστή κρίση. Ηθικολογώντας, ο Επίκουρος, θα το έθετε κάπως έτσι: προτιμότερο είναι να είναι κανείς δυστυχισμένος από φρόνηση παρά ευτυχισμένος από αφροσύνη. Γι’ αυτό και δε θεοποιεί την τύχη και φυσικά απορρίπτει τη μαντική και διαφωνεί με την Ειμαρμένη, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει τέτοια αναγκαιότητα, πολύ περισσότερο δε προσπαθώντας να την παρακάμψουμε με δεήσεις. Όταν κάποιος κατανοήσει ότι η μαντική είναι πλάνη θα καταλάβει ότι η Ειμαρμένη δεν έχει στήριγμα. Αντίθετα σαν μέγιστο αγαθό θεωρούσε τη φρόνηση, που μέσω αυτής ξεκινούν και οι άλλες μεγάλες αρετές, όπως η Εγκράτεια, η Ανδρεία, η Δικαιοσύνη και η Φιλία. «Αρετές και ευχάριστη ζωή από την ίδια ρίζα φυτρώνουν» («Προς Μενοικέα» Διογένης Λαέρτιος Ι΄ 132-135). Η ευχάριστη ζωή όμως πρέπει να είναι απαλλαγμένη από τον πόνο «Οι δυνατοί πόνοι γρήγορα περνούν, ενώ οι μακροχρόνιοι δεν είναι δυνατοί και εύκολα αντέχονται» έγραφε ο Πλούταρχος στο απόσπασμα 64 για τον Επίκουρο.
Θεωρούσε την πίστη στους θεούς παράγοντα της ανθρώπινης δυστυχίας. Ασεβής δεν είναι αυτός που βγάζει από τη μέση τους θεούς, στους οποίους πιστεύει αρκετός κόσμος, αλλά αυτός που αποδίδει σ’ αυτούς τις δοξασίες των πολλών.
«Αν δε βγάλεις από το νου σου τούτες τις ιδέες» θα γράψει αργότερα ο Λουκρήτιος «και δε διώξεις μακριά δοξασίες που είναι ανάξιες για τους θεούς και ξένες προς τη γαληνότητά τους, η θειότητά τους, υποτιμημένη από σένα θα σε βλάπτει συχνά: όχι επειδή θα διψά για εκδίκηση η υπέρτατη δύναμή τους, αλλά επειδή εσύ ο ίδιος θα φαντάζεσαι πως οι γαλήνιοι και ειρηνικοί εκείνοι θεοί κυλούν μεγάλα κύματα οργής καταπάνω σου… Είναι φανερό λοιπόν, τι είδος ζωή σε περιμένει στο εξής»
Μεγάλο παράγοντα φόβου θεωρούσε ο Επίκουρος το θάνατο, που ο σώφρων έπρεπε να διώξει πάση θυσία. «Κοίτα να συνηθίσεις στην ιδέα ότι ο θάνατος για μας είναι ένα τίποτα» έλεγε προς το Μενοικέα «ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται αυτός είμαστε ανύπαρκτοι εμείς!». Η αισθησιοκρατία του άλλωστε πρόσταζε «…ό,τι αποσυντίθεται παύει να αισθάνεται κι ό,τι δεν αισθάνεται δε μας αφορά» («Κύρια Δόξα» 2 Διογένης Λαέρτιος Ι΄ 139).
Η λεγόμενη Τετραφάρμακος είναι η Επικούρεια συνταγή για την ευτυχία της ζωής «Ο θεός δεν είναι επίφοβος, ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία, το καλό κερδίζεται εύκολα και το κακό αντέχεται εύκολα.
Ο Επίκουρος πέθανε εν μέσω δυνατών πόνων, που κράτησαν δεκατέσσερις μέρες (έπασχε από πέτρα στα νεφρά). Ακόμα και την τελευταία μέρα της ζωής του την αναγνώρισε σαν «ευτυχισμένη μέρα», όταν γράφοντας στον φίλο του Ιδομενέα, αναπολούσε τη χαρά που ένιωθε καθώς αναθυμόταν τις συζητήσεις που είχαν κάνει! Μετά μπήκε σε μια χάλκινη σκάφη γεμάτη με ζεστό νερό και ήπιε ένα ποτήρι ανέρωτο κρασί. Αφού ζήτησε από τους μαθητές του να θυμούνται και να εφαρμόζουν τη διδασκαλία του, πέθανε. Ήταν η μέρα των γενεθλίων του!

«Από εργασία για τις φιλοσοφικές σχολές της Αρχαίας Ελλάδας που σε βιβλίο θα εκδοθεί το 2011.

43 σχόλια:

Stelios Frang είπε...

Τα βιβλία (πάπυροι) των θεόπληκτων φιλοσόφων έχουν διασωθεί σχεδόν όλα, μέχρι των ημερών μας. Από τα βιβλία των φυσιοκρατών όμως ελάχιστα! Είναι που λένε οι σκοταδιστές ότι οι χριστιανοί διέσωσαν την αρχαία ελληνική γραμματεία! Από ποιους τη διέσωσαν άραγε;

Ο φίλος σου είπε...

Μεγάλη αλήθεια αυτή. Το έχουν σκεφτεί οι Γιανναράδες αυτό ή οι ελληνοχριστιανοί που λυσσομανούν να ονομαστούν Ρωμιοί;

Stelios Frang είπε...

Επίσης, η φιλότητα του Εμπεδοκλή και η φιλία του Επίκουρου προϋπάρχουν ως αξίες και, εννοείται, αποτελούν αντικείμενο αντιγραφής για τις μεταγενέστερες θεωρίες περί αγάπης των χριστιανών.

Ο φίλος σου είπε...

Έχω την εντύπωση πως οι χριστιανοί δεν αντέγραψαν την φιλότητα του Εμπεδοκλή αλλά το ...Νείκος!

Ανορθόδοξος είπε...

Καλό ξεκίνημα στο έτερό σου ιστολόγιο (δεν είναι καινούριο, απλώς εγώ τώρα το ανακάλυψα!).

Για το Γιανναρά πάντως έχω μια μεγάλη απορία: Πως ένας άνθρωπος που έχει διαβάσει τόσα πολλά εξακολουθεί να φοράει παρωπίδες και να υπερασπίζεται την κίβδηλη ψευδοφιλοσοφία του χριστιανισμού;
Νομίζω πως η περίπτωσή του είναι άξια μελέτης (από κάποια ψυχιατρική κλινική)...

Ο φίλος σου είπε...

Εσείς οι γιατροί τα ξέρετε καλύτερα αυτά!
Έχω όμως έτοιμο ένα αρθράκι που θα το δημοσιεύσω σε κανένα μήνα στο site "Η ΑΘΕΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ". (Όλα έχουν ένα προγραμματισμό...)
Αναφέρεται στις δυσλειτουργίες του ινιακού λοβού.
Τότε θα τα πούμε καλύτερα.
Ευχαριστώ που επικοινώνησες και εδώ, επικούρειε φίλε!

Ανώνυμος είπε...

"Αγωνιζόμαστε για το απαγορευμένο: μ'αυτό το έμβλημα η φιλοσοφία μου θα θριαμβεύσει μια μέρα, γιατί αυτό που έχει απαγορευθεί μέχρι σήμερα είναι μόνον η αλήθεια.." -Νίτσε-

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μια και σε βρήκα , ας αφήσω το στίγμα μου.
Εχει ενδιαφέρων να μετρηθούμε κάποια στιγμή.
Καλώς σε βρήκα , φίλε...

Ο φίλος σου είπε...

Να, άλλος ένας φίλος... που φαίνεται και ζεστός

Ανορθόδοξος είπε...

Αγαπητέ φίλε
Μόλις παρατήρησα οτι είχα ξεχάσει να περάσω το έτερό σου βλογ στα λινκς μου, οπότε μόλις το διόρθωσα. Συγγνώμη για την παράλειψη (εδώ έχω λινκ την ΟΟΔΕ οπως λέγαμε, εσένα δεν θα είχα)...

MARIA είπε...

ΑΑΑΑΧΧΧΧ Επρεπε να φτασω στο Μαστερ στην ψυχολογια για να καταλαβω οτι αυτα που θαυμαζα και αυτοι που θαυμαζα [Πατερες,μητερες και παιδια της ψυχολογιας],δεν ηταν παρα πανεξυπνοι αντιγραφεις του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ και αλλων σαν και αυτον!
ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΑΝΤΩΣ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΚΓΑΙΡΑ!

Με αγαπη και....
επιγνωση

Ανώνυμος είπε...

...όπως βλέπεις δέν είμαι σε ησυχία. Το δαιμόνιο της ανακάλυψης ιδεών ''ουκ εά με καθευδειν'' Είναι όσα έχω διαβάσει για τον Επίκουρο, στο βιβλίο, που σου 'χω πεί. Πάσχουμε απο παιδεία & η πολιτεία (ποιά ;), τη μόνη παιδεία, που δέν προσφέρει, είναι η παιδεία για την βελτίωση του ατόμου. Ότι κανείς καταφέρειε μόνος του, γιατί άν περιμένουμε απο τους ''νόμιμους & ηθικούς'', ...

Ο φίλος σου είπε...

Καλώς το φίλο μου τον Vango. Έτσι σε θέλω, ανήσυχο και ανικανοποίητο!
Αυτή η ανησυχία που γεννιέται από την αμφιβολία και την τάση μας, σαν λογικά όντα, να ρωτήσουμε και ψάχνοντας να βρούμε την απάντηση, είναι που εξελισσόμαστε πνευματικά με τόσο γοργούς ρυθμούς!
Το βιβλίο του Θεοδωρίδη «Επίκουρος» είναι από τα ομορφότερα βιβλία που κυκλοφορούν παγκοσμίως! Είναι όχι μόνο φιλοσοφία αλλά και ιστορία και ένα σωρό άλλες ανθρωπολογικές γνώσεις που δύσκολα τις βρίσκεις σε ένα τόμο!
Σε καθιστώ φίλο στην ομάδα φίλων του Επίκουρου στο blog αυτό.
Για χάρη σου θα εγκαινιάσω και μια λίστα φίλων, που δεν έχουν ιστοσελίδα ώστε να προβάλλονται σαν φίλοι της Επικούρειας αυτής σελίδας. Θα τη δεις κάτω δεξιά με τίτλο: Επικούρειοι φίλοι χωρίς ιστοσελίδα.
Σε περιμένω τώρα στο Τετραφάρμακο, γιατί και η πολιτική χόμπι σου είναι.

Dyer είπε...

Η φυσική επιλογή για την επιβίωση του ανθρώπου όπως λένε οι παλαιοντολόγοι μεταξύ των άλλων ήταν η κοινωνικότητα η συντροφικότητα η φιλία . Αυτό έχει καταγραφεί στο DNA του ανθρώπου . Η κάλυψη αυτής της ανάγκης είναι πρωταρχική και ο άνθρωπος που βρίσκεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον νοιώθει ασφάλεια και ευτυχία. Ο Επίκουρος διέγνωσε την ανάγκη της φιλίας και την εξύψωσε στο πραγματικό της επίπεδο απολαμβάνοντας την ηδονή που προσφέρει.
Η σημαντικότερη βέβαια φυσική επιλογή στον άνθρωπο είναι οι διεργασίες που κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε σχέση με τα αλλά όντα της φύσις. Αυτό αποδείχτηκε ότι ήταν το ισχυρότερο εργαλείο για την επιβίωσή μας. Αυτή η δυνατότητα όμως εκτός από τα άπειρα καλά και τις άπειρες ηδονές που μας προσφέρει πάμπολλες φορές χρησιμοποιήθηκε σε λάθος κατεύθυνση και αντί να φέρει ηδονή προκάλεσε οδύνη.
Ο Επίκουρος προσπάθησε με το έργο του να βάλει μια τάξη στο μυαλό των ανθρώπων ώστε να έχουμε μόνο ευχαρίστηση από αυτό το αγαθό. Μελετώντας δε την φύση τοποθέτησε τον άνθρωπο μέσα σ’ αυτή όχι σαν κάτι διαφορετικό θεόπνευστο και πολύ μεγάλο όπως κάνουν οι περισσότερες θρησκείες αλλά σαν ένα μικρό ιδιαίτερο κομμάτι ενός άπειρου σύμπαντος. Αυτή η βασική αρχή ( σήμερα αποδεικνύεται απόλυτα ) τον οδήγησε να ξεχωρίσει τι είναι αναγκαίο και απαραίτητο και τι είναι περιττό και ψεύτικο ώστε ο άνθρωπος να γίνει πραγματικά ευτυχισμένος.
Επειδή ο άνθρωπος πάντα παρεκτρέπεται από την πραγματική του φύση ο Επίκουρος θα είναι πάντα επίκαιρος και σημείο αναφοράς.

Ο φίλος σου είπε...

Καλώς ήρθες φίλε Dyer. Ο διαχωρισμός του τι είναι αναγκαίο και απαραίτητο και τι περιττό και ψεύτικο ώστε ο άνθρωπος να γίνει πραγματικά ευτυχισμένος, αποτελεί την λεγομένη συνταγή του τετραφάρμακου. Είναι αυτό που έκανε τη διαφορά από τους άλλους φιλοσόφους του αρχαίου κόσμου! Και μόνο γι αυτό αξίζει να τον θυμόμαστε και να τον αγαπάμε και κάτω από την ιδεολογία αυτή να συσπειρώνουμε τα ενδιαφέροντά μας για μια ευτυχισμένη ζωή. Σου κάνω σύνδεση στη σελίδα σου, ώστε μόλις αναρτήσεις κάτι ευχαρίστως να το διαβάσουμε!

ΑνωΡά7 είπε...

Φίλε μου διάβασα την ανάρτησή σου αυτή και μου άρεσε πολύ...έμαθα πράγματα τα οποία δε γνώριζα, εκείνο όμως που κράτησα κυρίως είναι «Οι αισθήσεις ποτέ δε μας γελούν» και συμφωνώ απόλυτα!!!


Την καλησπέρα μου.

Ο φίλος σου είπε...

Αγαπητή ΑνώΡα, δεν βρίσκεται η φράση που σου άρεσε στην καρδιά της επικούρειας φιλοσοφίας. Εκεί βρίσκεται ο εμπειρισμός, ένα από τα αρχικά στάδια του υλισμού. Η ψυχή της επικούρειας φιλοσοφίας είναι η αποφυγή του πόνου για τη μέγιστη ευδαιμονία της ζωής και η απαλλαγή μας από το φόβο του θανάτου!
Αν αυτά τα αναγνωρίσεις σαν τους βασικότερους κανόνες για μια ευχάριστη ζωή, τότε είσαι επικούρεια, συνεπώς μου ζητάς να μπεις στο club των φίλων των επικουρείων που έχουμε εγκαινιάσει μια ομάδα ατόμων, στους οποίους έχω κάνει και συνδέσεις αν έχουν κάποιο ιστοχώρο.

ΑνωΡά7 είπε...

Φίλε,
εγώ απλώς σου ανέφερα, μία τις προτάσεις-πιστεύω του Επίκουρου. Δε νομίζω πως βλάπτει να βρίσκει καθένας μας ένα κομμάτι από κάποιον φιλόσοφο που να τον αντιπροσωπεύει. Και στην ηλικία που είμαι οι αισθήσεις παίζουν σημαντικό ρόλο. Ο εμπειρισμός τώρα, αυτήν την εποχή κυριαρχεί στη ζωή μου. Τα άλλα θα ακολουθήσουν!

Ο φίλος σου είπε...

Δεκτόν, αγαπητή ΑνώΡα!
Ο υλισμός έτσι άρχισε… και στη συνέχεια έγινε επιστημονικός!
Ώστε είσαι αισθησιακή… φαίνεται από τα μάτια σου!

φωτο vango είπε...

...ήθελα να πώ ένα ''γειά'' απο 'δώ, πάλι. Δέν έχει σημασία το ότι δέν πρόσθεσες κάτι σ' αυτόν τον ιστοχώρο. Είναι ένα περιβόλι, που μ' αρέσει να περπατάω. Έτσι κι αλλοιώς σε βλέπω και αλλού...

Άθεος είπε...

Ας γράψω κι εγώ μια φορά με το όνομα των άλλων ιστοχώρων.
Ένα αφιέρωμα στον Επίκουρο θα μπορούσα να το έκανα και στις άλλες σελίδες μου, όμως στο Μεγάλο Φίλο, Δάσκαλο και Φιλόσοφο ήθελα μια ιδιαίτερη σελίδα.
Ήθελα ο Επίκουρος και οι φίλοι του να έχουν το δικό τους χώρο.
Κάποια στιγμή κάτι καινούριο θα μπει κι εδώ!

ZHN ΗΔΕΩΣ είπε...

Φίλοι, δείτε και τη σελίδα www.epicuros.gr

Ο φίλος σου είπε...

Ευχαριστώ Τάκη Παναγιωτόπουλε για την υπόδειξη.
Ήδη πρόσθεσα τη σελίδα που πρότεινες στις συνδέσεις των φίλων!

librarian είπε...

Να σε καλωσορίσω στην μπλογκόσφαιρο και να σου πω ότι μου αρέσει να γνωρίζω φίλους που φιλοσοφούν όχι μόνο για τη φιλία αλλά και γενικά.

Ο φίλος σου είπε...

Αν είναι όπως τα λες, librarian, τότε μπορείς να γίνεις μια καλή φίλη. Θέλεις να σε συμπεριλάβω στους φίλους του Επίκουρου;
Δες ακόμα και τα δυο άλλα blog μου: Τετραφάρμακος και Η Αθεΐα είναι Αρετή.
Το πρώτο είναι κοινωνικού ενδιαφέροντος και το άλλο φιλοσοφικού, που νομίζω θα σε ενδιαφέρει.

aeroxeimarros είπε...

Ωραίο το μπλογκ σου, και καταπληκτικό το κείμενο!

Ο φίλος σου είπε...

...το ξέρω aeroxeimarre!!!

Ανώνυμος είπε...

το γέλιο ομορφαίνει τη ζωή
http://www.youtube.com/watch?v=nW81VAfC0nQ&NR=1
και να φανταστείτε πως ο άνθρωπος αυτός, θα ανακυρηχθεί και άγιος,
όπως ο άγιος Κωνσταντίνος
ο παιδοκτόνος και αριβίστας αυτοκράτορας..........

όμορφο και κατατοπιστικό το κείμενο σου, μπράβο

Ανώνυμος είπε...

εγω φιλε αθεε που δεν εχω κανενα φιλο τι να κανω να αυτοκτονησω? οι ελληνες δυκολα πιανονται φιλοι και οι περισσοτεροι βλεπουν το συμφερον τους μονο ισως να ζω και σε λαθος χωρα με εκτιμηση billtaxi

Άθεος είπε...

Γιατί, εγώ τι είμαι, δεν είμαι φίλος;
Ζεις στην ωραιότερη χώρα bill αλλά Έλληνες δεν μπορείς να βρεις.
Βρομίσαμε από ρωμιούς που είναι χειρότεροι κι απ’ τους μετανάστες!
Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα και στα σκατά που πιστεύουν!

bill είπε...

συμφωνω απολυτα οτι η ελλαδα ειναι απο τις πιο ομορφες χωρες που υπαρχουν αλλα δεν ειπες οτι εχει απο τους χειροτερους ανθρωπους

Άθεος είπε...

Γιατί, τι διαφορετικό είπα πιο πάνω;

bill είπε...

εγω φιλε αθεε αγαπαω τους ανθρωπους για αυτο που ειναι οχι για αυτο που θα ηθελα να ειναι στην χωρα αυτη εαν εισαι διαφορετικος δεν σε δεχονται γιατι ολοι εχουν καγκελα και ειναι καφροι αυτοι με εχουν κανει να μισησω τους ελληνες με εκτιμηση billtaxi

Άθεος είπε...

Ακόμα δεν κατάλαβες τι σου είπα, γιατί δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τους ρωμιούς από τους έλληνες. Δεν σε ενοχλούν οι έλληνες, μα οι ρωμιοί! Όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, όμως διαφοροποιούνται μόλις υιοθετήσουν μια ιδεολογία!
Εδώ η διαφορά της ιδεολογίας είναι Ελληνισμός-Ρωμιοσύνη!
Με τους δεύτερους τα έχεις κι όχι με τους πρώτους!
Εγώ για παράδειγμα σου φταίω σε τίποτα…

bill είπε...

αγαπητε φιλε αθεε εγω δεν εχω προβλημα με τους ελληνες? αυτοι εχουν μαζι μου γιατι ειμαι διαφορετικος και δεν με δεχονται για αυτο που ειμαι οι καλυτεροι φιλοι? μου με εχουν πουλησει για το τιποτα ευχομαι τουλαχιστον εσυ να με αγαπας και να εισαι φιλος μου με εκτιμηση billtaxi

Ο φίλος σου είπε...

Ε, να σου κάνω ερωτική εξομολόγηση bill;
Σ΄ αγαπώ, κι αν προδώσω τη φιλία μας, να έρθεις εδώ και να το καταγγείλεις!
Μη φεύγεις, bill, στο εξωτερικό, μη φεύγεις…
Έχεις την εντύπωση βρε billy ότι εκεί, όλοι θα σε αγαπήσουν;
Πώς είσαι τόσο σίγουρος;

Ανώνυμος είπε...

καλησπέρα
ίσως βοηθήσει το διάλογο,
ο ορισμός
"Ελληνας θεωρείται ο μετέχων της ελληνικής παιδείας"

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ είπε...

Μπράβο σου, τώρα το ανακάλυψα το ιστολόγιο σου.

Συνέχισε δυναμικά με Επίκουρο

Ο φίλος σου είπε...

Αν και δεν έχεις δημοσιεύσει τίποτα Επικούρειε Απόλλωνα σου αφιερώνω μια θέση στην παρέα μας!

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ είπε...

Φίλε μου ετοιμάζω site για την ανάδειξη και την υπεράσπιση της Ελληνικής Κληρονομιάς μας.

www.ancientlight.gr

Ο φίλος σου είπε...

Περιμένουμε ανυπόμονα!

skeptic είπε...

Την καλησπέρα μου σε όλους τους φίλους του ιστοχώρου αυτού.

ΣΑΒΒΑΣ είπε...

Λάθε βιώσας...!!!

chat ανάμεσα στους φίλους

Chat από το Chat24.gr